Stadsdichter Beverwijk 2004 – Pauline Mantz

1e gedicht

Oranje
neergehaald
vorst aan de grond
Beatrixstraat

Een ingeburgerd begrip
raakt zijn status kwijt
en wordt gebombardeerd
tot nieuwbouwwijk

Met prachtige
nieuwe Oranje-namen
zoals Amalialaan
Mabel-wist-van-nixstraat
en de E.R. van Z-hangjongerenplek

Beatrix, hofleverancier
van familieschandalen
schenkt Beverwijk
al haar familienamen

Een hoffelijk gebaar
de Oranjebuurt
kan opgelucht ademhalen
voltooid verleden tijd

Een kleurrijke nieuwbouwwijk
hartje centrum
te Beverwijk

 

Akerendam

Zomaar
een zondagmiddag
het clair-obscur
tintelt tijdloos
door de aloude bomen

Akerendam
alleen toegankelijk voor vogels
een beeldhouwer daargelaten
een klein stukje hemel
op aarde

Alwaar
de hekken open breken
en vreemde eenden
de passie preken
en nu niet alleen
voor welgestelde oude vrijsters

Dit is een beeldenstorm
en elke Wijker is welkom
om even te ruiken
aan dit stukje paradijs
dat Beverwijk rijk is
Akerendam

 

Sonnevanck

Openbaar lokaal
voor muzikanten,
kunstenaars,
denkers, doeners
en Kisjes

Een grand piano
voor jong en oud
de daghap voor
miljonairs met natte honden
en andere armoedzaaiers

Geen spiegelwand
geen tafelkleed
geen schoon toilet
geen ster
aan het firmament

Door eigen charme
ten onder gegaan
als een vallende ster
bij heldere hemel
de huiskamer van Wijk aan Zee

De zee geeft
de zee neemt
Sonnevanck

 

Theo W te B

Beverwijk
buitengewoon
in nuchterheid
onze burg is zichzelf niet meester
hij wil een groter ambtsketen

Aardbeiengrond
verruilen voor beter
Theo W is bang
voor een te kort aan stemmen
niet schizofreen, hij wil carrière

Sollicitatieprocedure
geheimhoudingsplicht
vertrouwenscommissie
informatielek
Westland of Delft

De paden op
de lanen in
Deelder wees op je hoede
voor je het weet
duikt Theo W het nachtleven in

en dat alles
door een wetswijziging
Theo W, wat maak je me nou
we beginnen net
aan je te wennen

 

(Uit het hart) Wij hebben alles

Dockside
Koek, JP en Bison
Jansen en Van der Schoor

Scheijwijck
de Bree
en een diner aan zee

een binnenduinrand
en een Westerhout
dat blijft

een lokale
radiozender
Beverwijk

mister Raetz
poortwachter over ons
cultureel- en literairerfgoed

met zoveel karakter
komt het uiterlijk
op de tweede plaats

de schoonheid van Beverwijk
kan je niet zien
die moet je voelen

 

Onder de Wijkertoren

Betoverend
haar ingetogen blik
Camille Claudel
een poster zwart wit
tijd zegt mij niets

Een stille liefde
bijna poëtisch
de boerderij van Vessies
een explosie
van cultureel geweld

Boerderij is café geworden
gedreven door een wijf
met een drive van hier tot Tokio
die Beverwijk steeds weer
weet te ontroeren

Melkkoeien loeien sluitingstijd
het getapte wijf
lacht haar schorre lach
en schreeuwt hoogste tijd
allemaal opgerot

Onder de Wijkertoren
tijd zegt mij niets
de boerderij, Camille
er moet gedronken worden

2004 Atelierroute ‘Kunstpakket’ persbericht

 

Neus in de wind, hoofd in de wolken voor:

De derde Atelierroute in Beverwijk en Wijk aan Zee

BEVERWIJK- Beverwijk telt pakweg 25 kunstenaars. Alle 25 zijn het individuen die in hun eentje schilderen, beeldhouwen, keramiek maken en fotograferen. Altijd op zichzelf. Behalve op 6 juni aanstaande. Dan behoren alle losse individuen voor één dag tot een collectief dat voor nieuwsgierige kunstliefhebbers gastvrij zijn deuren openzet. Zondag 6 juni is het namelijk weer de hoogste tijd voor de Atelier- of Kunstroute.

Verder lezen

Stadsdichter Beverwijk 2003 – Gerard Castricum

De Broek’ trekt aan

Een polder gaat in bouwplannen verloren?

het frisse groen is stoffig grijs en grauw

de bulten klei langs nieuwe sloten ogen blauw

maar ondanks…  kan de bouwstijl de kritieken smoren

in de polder wordt uit prut een stad geboren

een ‘bever’ wijk bloemt uit in vocht en stof

de burchten oogsten met hun schaduwlijnen lof

in plassen spiegelt leeg een uitkijktoren

een vliegtuig drijft boven de treinen van half acht

tot aan de tunnels wordt geen oponthoud verwacht

maar Beverwijk zit met verkeersstromen verlegen

de polder voegt zich in van acht tot negen

noodgedwongen worden uren elders doorgebracht

tot aan het late spitsuur…  men wordt weer thuis verwacht.

Verder lezen

2003 Atelierroute ‘Wegens succes geprolongeerd’ persbericht

Wegens succes geprolongeerd: de 1e Beverwijkse kunstroute

Vorig jaar zat alles mee. Een heldere zomerzondag, een licht briesje, 15 enthousiaste kunstenaars en 450 nieuwsgierige fietsers: de 1e Beverwijkse kunstroute was zonder meer een succes. De stichting Kunst & Cultuur Beverwijk organiseert daarom ook dit jaar in samenwerking met het SBK Kunstcentrum een open atelierroute. Zondag 15 juni kan iedere belangstellende van ’s morgens tien tot ’s middags vijf uur op bezoek bij kunstenaars die in deze regio wonen en werken. Zij openen één dag de deuren van hun atelier, huis of tijdelijk optrekje om hun werk te laten zien. De route voert door Beverwijk, Wijk aan Zee en Velsen-Noord. Dit jaar zijn er 22 deelnemers waaronder schilders, keramisten, fotografen en beeldhouwers.

Verder lezen

Weemoed en Deemoed

Weemoed &  deemoed

Gedenk uw dierbaren

Vroeger had de dood een doodgewone plaats in het bestaan. Het kerkhof lag middenin de stad, rond de kerk. De dood en vaak ook het verdriet van de nabestaanden was zichtbaar. Eenmaal per jaar, als de herfst goed was ingezet, was er een speciale dag om de doden te gedenken. Op 2 november, met Allerzielen, werden de doden letterlijk gevierd.

Tegenwoordig lijkt het alsof de dood uit onze dagelijkse gang van zaken is verdwenen. Weggestopt en vaak verbannen naar de randen van stad en dorp en van ons normale bestaan. Natuurlijk, een begrafenis of crematie is tegenwoordig een heftige en vaak uitbundige emotionele uiting van verdriet. Maar daarna herneemt het leven weer zijn jachtige loop.

Het denken aan de overledenen is dan een persoonlijke zaak die zich afspeelt in de herinnering van individuen. Mensen hebben nog wel hun verhalen over hun dierbaren, maar na verloop van tijd zijn anderen vaak te druk om daar veel aandacht aan te besteden.

We missen het. De plaats en de tijd om anderen ons verhaal over onze dode vriend, man, vrouw, kind te vertellen. Wie luistert er nog naar?

Als er maar tijd voor is. Als er maar plaats voor is. Als er maar rust voor is.

We pakken de draad op. Op Allerzielen, 2 november, ’s avonds in de Grote Kerk aan het Kerkplein komen we bij elkaar om onze dierbaren te gedenken. Eenieder die dat wil, krijgt tijd om in een kort verhaal of gedicht zijn of haar geliefde overledene onder de aandacht van de mensen te brengen. Korte verhalen over de mensen die ons zo dierbaar waren, om met elkaar te gedenken en door te luisteren de doden van ons allemaal te maken.

Opdat ze even weer een plek krijgen, herleven en niet in het Eeuwige Niets verdwijnen.

Stadsdichter Beverwijk 2002 – Janet Kleiberg

Beverwijk (bij nacht)

`t is een haat-liefde met deze stad

een hopeloos provinciegat

en nooit gebeurt er hier es wat.

Het asfalt glimmert in de regen

en natuurlijk weer wind tegen

de meeste kroegen zijn al dicht

alleen in etalages is nog licht.

En het enige wat menselijk lijkt

zijn de starre naakte koppen

van de etalagepoppen.

Maar als een warme zomernacht

zich vouwt om dit provinciegat

is het voor mij een wereldstad.

Uit alle kroegen stroomt geluid

rumoer en licht gaan ons vooruit

het leven tintelt in m´n bloed

ik voel mij rustig en ook goed.

En met mijn handen in de jouwe

Samen door de nacht op pad;

`t is een haat-liefde met deze stad.

Verder lezen

Wie durft te schrijven over Beverwijk?

Schrijven alleen verliefden en mistroostigen nog gedichten? In ieder geval kleeft er aan poëzie een geur van romantiek en weemoed. Actualiteit speelt, in tegenstelling tot vroeger, geen rol.

Hoewel. Sinds de aanstelling van Gerrit Komrij als Dichter des Vaderlands kan het weer: een belangrijke gebeurtenis door middel van een gedicht (een lofzang of hekeldicht) in welgekozen woorden vastleggen.

Om Beverwijk vast te leggen wordt ieder jaar in november een oproep gedaan aan regionale dichters om met een of meerdere ingezonden gedichten mee te dingen naar de titel ‘Stadsdichter van Beverwijk’. De winnaar moet in staat zijn om in een jaar tijd zes gedichten te schrijven over Beverwijk en voor de Beverwijkers.

De gedichten worden gepubliceerd in de plaatselijke pers, gedrukt op ansichtkaarten en posters die in vergulde lijsten in de openbare gebouwen worden opgehangen.