Categorie archief: Gedichtendag 30 januari 2014 met tekeningen van Wies Tesselaar

Tessa Wiegers alias

Vergeet-mij-nietjes

Ik leef met mijn hart als open ramen in een zomernacht
Drinkend van de lucide sterrenlucht
Met blote voeten door het nog warme zand
Afgekoeld door de oplichtende zee
Die tuimelend binnenrolt

Sluip ik op mijn laatste voeten
Tintelend van geluk
Kronkelt de zalvende nacht om mijn lijf
Loop ik op een duinpad van vergeet-mij-nietjes

Mijn bestaan tegemoet

 

Tessa Wiegers

tessawiegers

Sanne van Aalderen

Ik houd van u, laat mij u staan
Vermaak me tot ik pas
Nooit eerder werd ik aangetrokken
Tot meer dan er al was

Maar nu staan hier uw legioenen
Zijn de straten van damast
Hoor ik nieuw licht zachtjes broeien
Valt de regen, al verwast

Ziet u wel, dat u mij opvalt
Ziet u wel, dat ik hier sta

U gaat voorbij en ziet niet om
Ik houd van u, ik kijk u na

 

Sanne van Aalderen, 2014

sanne

Paul Jurriëns

Verwondering

 

Ik verwonder me

Ik ben heel druk bezig om me te verwonderen

Ik heb het zo druk met me verwonderen, zo druk…………………

Verwonderlijk

 

Wonderenswaardig verwonder ik me verder

Verwondering als doel op zich verwondert

Ik verwonder

heel ver wonder, een heel Ver

Wonder !

Wonderlijk

genoeg kan je altijd beter worden in verwonderen

Ik doe mijn best; ik bewonder verwondering

Bewonder !

Bewondering

verwondert

Ik bewonder verwonderlijke bewondering

Hoeveel kan je je verwonderen voordat het wonderlijk wordt?

Voordat het een wonder wordt?

Voordat het bewonderen wordt?

Hoeveel moet je je verwonderen?

Verwondering

over

bewonderen, over verwonderen, over wonderen

Overwonderen, Een wonderlijk woord dat me verwondert

over en won, won en der, ver en over ver en over en won en der ver-over-won-der

Veroverwonder !

Wonderlijk,

Ik veroverwonder me over wonderen die bewonderen

 

Zo druk……………

 

© Paul Jurriens 12-1-2014

paul jurriens

Natasje Vermoten – Schreuder

Auditie

 

De kamer is hol, het bed te koud

de spiegel die huilt en je hoofd zit te vol.

Het leven is de auditie die je maar één keer doet.

Je prevelt de woorden die niet verstaanbaar zijn.

En ondanks mijn gemis naar jouw geluk

verwonder jij, bewonder jij.

 

Het mulle zand tussen je tenen

de warme adem van de zon.

De liefde die zijn zinnen maakt

het begrip nog korter zet.

Een klamme hand haar afdruk

op het matte glas.

Een regenboog aan speelgoed

in die ver verloren tijd.

 

Ik wou dat ik je door kon laten gaan.

 

Een zindering die onuitspreekbaar is

geen werk komt in je op.

Het leven dat zo kwetsbaar is

en de glimlach van je naasten.

Het lichaam dat zijn afbreuk doet

nog voor de eerste ademtocht.

De zoete geuren van je kindje

in ditzelfde ziekenhuis.

 

De kamer is vol, het bed wordt benauwd

de spiegel is kaal en je hoofd voelt te hol.

De auditie ten einde, het publiek vond het goed.
Je stamelt het laatste; alles was fijn

En ondanks mijn gemis naar jouw geluk

verwonder ik, bewonder jij.

Zelfs nu je geen kans meer maakt…

 

 

Natasje Vermoten-Schreuder

natasja vermoten schreuder

Janet Kleiberg

Het woordje “ik “stroomt van haar lippen

 

Haar blik wil niets met mij beginnen

haar ogen richten zich naar binnen

daar trekt ze woorden uit een bodemloze put

Het woordje “ik ”stroomt van haar lippen

Haar kaarten worden eindeloos geschud

 

Ik zie mij langzaamaan verworden tot twee oren

twee reuzen-oren die zij volstort met haar “ik”

 

Pas als de trein stopt en ik uit moet stappen

weet ze op de valreep er nog uit te flappen

dat het zo leuk was mij weer eens te spreken

En haar ”hoe is het nu met jou” vang ik, net buiten

op het moment dat de deuren van de trein

zich sissend sluiten.

 

Haar blik wil niets met mij beginnen

haar ogen richten zich naar binnen

daar trekt ze woorden uit een bodemloze put

Het woordje ‘ik” ‘stroomt van haar lippen

Haar kaarten worden eindeloos geschud

 

Janet Kleiberg

janetkleiberg

Jan de Ridder

Schaakklokjes

 

Jaarlijks, als je de winter zat bent

Als je uit ziet naar de eerste nakende aarsjes

Dan weet je dat ze komen

Wandelend van station naar dorpswei.

 

Als verzorgde clochards,

Linnen schoudertasjes en verwarde koppen

Mannen zonder vrouw, druk bezig met dames

Jazzy dromend van de slag die komen gaat.

 

Een dame verschalken, maar liever de koning

Hoopvol smachten naar akkerse meisjes

Bijna morsig de een, zo elegant de ander

Een duo dat de ellendige donkerheid te lijf gaat.

 

Dit schouwspel is voor menigeen normaal

Als de voorbode van korte warme nachten

Ik laat mij graag, elk jaar weer

verrassen door schakende nerds en hun februariklokjes.

 

Jan de Ridder

janderidder

Gré de Winter

Tweede kans.

 

In de danswereld kwam ik jou tegen

Vijftig jaar oud kwam jij op mijn pad

Heb dat met beide handen gegrepen

Was het alleen zijn na jaren goed zat

Klikte gelijk goed tussen ons

Gaven elkaar nooit meer de bons

Jij werd de liefde van mijn leven

Mijn maatje door dik en dun

Honderd wilde je met mij worden

Wat ik vele mensen gun

Het werden gelukkige jaren

Want wij lieten elkaar in onze waarde

Daar kwam zelfs een huwelijk uit voort

Met alles erop zoals het hoort

Helaas kwam er een ziekte op je pad

Nam jou van mij weg mijn schat

Toen moest ik alleen weer verder gaan

Met vrienden en familie bleef ik staan

Dank jou invloed en zelfvertrouwen

Kon ik weer gaan verder bouwen

Bedankt voor al die mooie jaren

Zal het trots in mijn hart bewaren.

 

 

Gré de Winter

Gre de winter

 

 

 

 

 

 

Gerard de Reus

Verwondering

 

Verwondering in het leven.

Kan steun en vertrouwen geven.

Kijk met verwondering om je heen.

Leven betekent, niet” alleen”.

 

Leert de schepping eren.

Het leven gaan waarderen.

Geloven wat men ziet en mint.

Kijk naar de schepping, als kind.

 

Dingen zien, die nog niet bestaan.

Om het leven binnen te gaan.

Geef schepping kans, om te boeien.

Doet innerlijke mens-zijn groeien.

 

Zoek in de schepping de kracht.

Ga mee, in die wonderlijke nacht.

Zie de sterrenhemel hoog boven.

In die scheppende kracht geloven.

 

Moge die kracht ieder omwoelen.

Geloven ziet men niet,wel voelen.

Kijk er naar, geloof in wat je ziet.

Maar vergeet de verwondering niet.

 

Gerard de Reus.

gerarddereus