Vergeet-mij-nietjes
Ik leef met mijn hart als open ramen in een zomernacht
Drinkend van de lucide sterrenlucht
Met blote voeten door het nog warme zand
Afgekoeld door de oplichtende zee
Die tuimelend binnenrolt
Sluip ik op mijn laatste voeten
Tintelend van geluk
Kronkelt de zalvende nacht om mijn lijf
Loop ik op een duinpad van vergeet-mij-nietjes
Mijn bestaan tegemoet
Tessa Wiegers
Ik houd van u, laat mij u staan
Vermaak me tot ik pas
Nooit eerder werd ik aangetrokken
Tot meer dan er al was
Maar nu staan hier uw legioenen
Zijn de straten van damast
Hoor ik nieuw licht zachtjes broeien
Valt de regen, al verwast
Ziet u wel, dat u mij opvalt
Ziet u wel, dat ik hier sta
U gaat voorbij en ziet niet om
Ik houd van u, ik kijk u na
Sanne van Aalderen, 2014
Verwondering
Ik verwonder me
Ik ben heel druk bezig om me te verwonderen
Ik heb het zo druk met me verwonderen, zo druk…………………
Verwonderlijk
Wonderenswaardig verwonder ik me verder
Verwondering als doel op zich verwondert
Ik verwonder
heel ver wonder, een heel Ver
Wonder !
Wonderlijk
genoeg kan je altijd beter worden in verwonderen
Ik doe mijn best; ik bewonder verwondering
Bewonder !
Bewondering
verwondert
Ik bewonder verwonderlijke bewondering
Hoeveel kan je je verwonderen voordat het wonderlijk wordt?
Voordat het een wonder wordt?
Voordat het bewonderen wordt?
Hoeveel moet je je verwonderen?
Verwondering
over
bewonderen, over verwonderen, over wonderen
Overwonderen, Een wonderlijk woord dat me verwondert
over en won, won en der, ver en over ver en over en won en der ver-over-won-der
Veroverwonder !
Wonderlijk,
Ik veroverwonder me over wonderen die bewonderen
Zo druk……………
© Paul Jurriens 12-1-2014
Auditie
De kamer is hol, het bed te koud
de spiegel die huilt en je hoofd zit te vol.
Het leven is de auditie die je maar één keer doet.
Je prevelt de woorden die niet verstaanbaar zijn.
En ondanks mijn gemis naar jouw geluk
verwonder jij, bewonder jij.
Het mulle zand tussen je tenen
de warme adem van de zon.
De liefde die zijn zinnen maakt
het begrip nog korter zet.
Een klamme hand haar afdruk
op het matte glas.
Een regenboog aan speelgoed
in die ver verloren tijd.
Ik wou dat ik je door kon laten gaan.
Een zindering die onuitspreekbaar is
geen werk komt in je op.
Het leven dat zo kwetsbaar is
en de glimlach van je naasten.
Het lichaam dat zijn afbreuk doet
nog voor de eerste ademtocht.
De zoete geuren van je kindje
in ditzelfde ziekenhuis.
De kamer is vol, het bed wordt benauwd
de spiegel is kaal en je hoofd voelt te hol.
De auditie ten einde, het publiek vond het goed.
Je stamelt het laatste; alles was fijn
En ondanks mijn gemis naar jouw geluk
verwonder ik, bewonder jij.
Zelfs nu je geen kans meer maakt…
Natasje Vermoten-Schreuder
ZOALS WEL EENS GEBEURT
DAT JE NA HET SNUITEN
VAN JE NEUS
HET PAPIEREN ZAKDOEKJE
IN JE LINKERZAK STEEKT
EN
DAARNA
HET VERSGEDRAAIDE SJEKKIE
DAT JE WILT BEWAREN
VOOR LATER
OP DE ZELFDE PLEK BELANDT
EN
JE
DEZE
NA EEN
– GEWISSE TIJDSPANNE –
AANSTEEKT
DIEP INHALEERT
HET HOOFD ACHTEROVER GOOIT
JE BEDENKEN ZAL
DAT JE
EIGENLIJK
GEWOON
JE EIGEN
SNOT
ROOKT
Het woordje “ik “stroomt van haar lippen
Haar blik wil niets met mij beginnen
haar ogen richten zich naar binnen
daar trekt ze woorden uit een bodemloze put
Het woordje “ik ”stroomt van haar lippen
Haar kaarten worden eindeloos geschud
Ik zie mij langzaamaan verworden tot twee oren
twee reuzen-oren die zij volstort met haar “ik”
Pas als de trein stopt en ik uit moet stappen
weet ze op de valreep er nog uit te flappen
dat het zo leuk was mij weer eens te spreken
En haar ”hoe is het nu met jou” vang ik, net buiten
op het moment dat de deuren van de trein
zich sissend sluiten.
Haar blik wil niets met mij beginnen
haar ogen richten zich naar binnen
daar trekt ze woorden uit een bodemloze put
Het woordje ‘ik” ‘stroomt van haar lippen
Haar kaarten worden eindeloos geschud
Janet Kleiberg
Schaakklokjes
Jaarlijks, als je de winter zat bent
Als je uit ziet naar de eerste nakende aarsjes
Dan weet je dat ze komen
Wandelend van station naar dorpswei.
Als verzorgde clochards,
Linnen schoudertasjes en verwarde koppen
Mannen zonder vrouw, druk bezig met dames
Jazzy dromend van de slag die komen gaat.
Een dame verschalken, maar liever de koning
Hoopvol smachten naar akkerse meisjes
Bijna morsig de een, zo elegant de ander
Een duo dat de ellendige donkerheid te lijf gaat.
Dit schouwspel is voor menigeen normaal
Als de voorbode van korte warme nachten
Ik laat mij graag, elk jaar weer
verrassen door schakende nerds en hun februariklokjes.
Jan de Ridder
Tweede kans.
In de danswereld kwam ik jou tegen
Vijftig jaar oud kwam jij op mijn pad
Heb dat met beide handen gegrepen
Was het alleen zijn na jaren goed zat
Klikte gelijk goed tussen ons
Gaven elkaar nooit meer de bons
Jij werd de liefde van mijn leven
Mijn maatje door dik en dun
Honderd wilde je met mij worden
Wat ik vele mensen gun
Het werden gelukkige jaren
Want wij lieten elkaar in onze waarde
Daar kwam zelfs een huwelijk uit voort
Met alles erop zoals het hoort
Helaas kwam er een ziekte op je pad
Nam jou van mij weg mijn schat
Toen moest ik alleen weer verder gaan
Met vrienden en familie bleef ik staan
Dank jou invloed en zelfvertrouwen
Kon ik weer gaan verder bouwen
Bedankt voor al die mooie jaren
Zal het trots in mijn hart bewaren.
Gré de Winter
Verwondering
Verwondering in het leven.
Kan steun en vertrouwen geven.
Kijk met verwondering om je heen.
Leven betekent, niet” alleen”.
Leert de schepping eren.
Het leven gaan waarderen.
Geloven wat men ziet en mint.
Kijk naar de schepping, als kind.
Dingen zien, die nog niet bestaan.
Om het leven binnen te gaan.
Geef schepping kans, om te boeien.
Doet innerlijke mens-zijn groeien.
Zoek in de schepping de kracht.
Ga mee, in die wonderlijke nacht.
Zie de sterrenhemel hoog boven.
In die scheppende kracht geloven.
Moge die kracht ieder omwoelen.
Geloven ziet men niet,wel voelen.
Kijk er naar, geloof in wat je ziet.
Maar vergeet de verwondering niet.
Gerard de Reus.
