ik zie een moeder verdwijnen

en kijk naar je afdruk in de stoel

het zijn verborgen geheimen

die spelen met de groeven in je stem

je lach verwondert mij

zo misplaatst, zonder gevoel

je vertelt over frans hoe klein hij was

12 of 13, eerste klas

een laatste groet onder aan de trap

je haren glinsteren in

ongeremde verwarring

je handen vertellen

nooit meer stil te zijn

in de koelkast versmelten etensresten

zich met de geur van oude wijn

je vertelt over frans hoe klein hij was

12 of 13, eerste klas

een laatste groet onder aan de trap

sleetse fotoboeken met

leeggelopen herinneringen

uitgehold door de monsters in je brein

maken plaats voor

vreemde fantasieën

die zich verankeren in je zijn

en je vertelt over frans hoe klein hij was

12 of 13, eerste klas

een laatste groet onder aan de trap

de klok vertraagt haar verlichte pas

minuten dwarrelen ongrijpbaar

op de golven van je gedachten

ongewild lijk je te buigen

voor de leegte van het wachten

maar

zonder mededogen

vertellen je ogen

over frans, hoe klein hij was

toen je hem voor het laatst zag

zo misplaatst boven aan de trap

anna bongers

Een bijzondere gezellige avond

Aan Ramses Shaffy gedacht

Bij het schrijven van dit lied

Hoe een ochtend schemert

hoe stil het is in Amsteram…

Aan Ramses gedacht

Bij het schrijven van dit lied

Een glas rode wijn

Hoe mooi een piano die wordt bespeeld

Voor de gene

Voor de gene die houdt van lange nachten

Van het glimlachen van de maan naar de sterren

En je doet beseffen dat je leeft…

Zo`n avond

Zo`n mooie avond

Zo`n avond dat alleen de nacht begrijpt

Alleen de nacht…..

De nacht van de onbevangenheid en van de dromen

van de liefde en de vriendschap

De tederheid,  de warmte,  het verwonderen en bewonderen,

de troost,  het verlangen…

Het wonder van hoe mensen elkaar ontmoeten

Warm toevallig en onverwacht….

Het grijs

Angstige, niet storende geluiden domineren een prachtige horror ruimte.

Hout in gevormde gedaantes, zoals ze waren voor de geboorte van mijn grootouders, omringen mij.

Deze verzachtende hoekigheid schijnt voorzichtig.

Dezelfde manier waarop ik mijn aanwezigheid laat zien.

Met de tijd zouden we vrienden kunnen worden, maar dit zal niet zijn ben ik bang.

Geduld zal dienen als een zoekloze wacht in de schaduwen van het bestaan.

Ik werd het hout, stil maar vol van uitdrukking.

Opgezogen in mijn nerven klinken oerkreunen die nooit gehoord zullen worden.

Hiervoor kiezend, waarom niet?

Met de dood om de hoek ontzie ik het doel van zelf toegediende pijn, zo makkelijk te ontkennen.

Stemmen in de verte rijzen omhoog vanuit een winternacht.

Snel gedimd door bladerloze takken van dunne bomen.

Het grootse verdwijnt in het grijs. Nauwelijks de helft van zijn trots achterlatend, kleurloos en saai.

Volg het hart pad in de kleverige sneeuw.

Ik zie geen kwaad, hoor geen kwaad, noch ruik of proef het.

Ik voel het tijdens geest brekende momenten door mijn verwaarloosde lichaam heen strijden.

Als kwaad bestaat, dan is dat vanwege ons, jij en ik.

Alleen wij zijn in staat tot onvolmaakte schoonheid en ongekend kwaad.

Staand in het centrum van een gebroken stad reiken we nutteloos om ons heen.

De stilte in het lawaai vertelt een nieuw begin.

Het kleurloze zal weer groots worden, zonder enige hulp van ons.

Wij zijn grijs, vroeg of laat vervaagd in de duisternis, vergeten en verwonderd.

Geschreven door Chantal Klaver

Optimisme (op het fietspad)

Donker nog, met regen

Een fietser op weg naar een lange schooldag

De nieuwe jas niet helemaal dicht

Te donkerblauwe bovenbenen

Gel druppend over het voorhoofd.

Zijn regenpak droog bij moeder thuis, tot het te klein is.

Het is nog donker, het regent

De jogger voert goede voornemens uit  op het fietspad

In de donkere hardloopbroek

Onder het zwarte windstoppertje

De scholier wordt door tegemoetkomende koplampen verblindt.

Het reflectiehesje ligt in de auto klaar om te dragen bij een ongeluk.

Donker nog, regendruppels bovendien

Het hondje rent door het gras.

Het ruikt iets, andere nattigheid tegen een tak

En daar weer, en verderop ook, feest, hoop.

Baasje heeft pas geld gegeven aan de collectant van de dierenbescherming.

Verwachtingsvol holt het hondje langs een fietser en een jogger naar huis.

Tineke Jippes, Januari 2014.