Stationsvijver

Wie herkent hen in het voorbij gaan
gehaast , zoals het leven vaak gaat,
zij samengeschoold in de schaduwzijde
van de maatschappij.

Een bont gezelschap, breed pluimage
neergestreken op bankjes
die zicht bieden op de fontein
onder het toeziend oog van raadslieden.

De groep dunt uit groeit weer aan
tijdens de lange leegte van de dag,
plastic tassen gevuld met bier
rond een neergevallen fiets.

een blik wellicht van minachting
over onze schouder toegeworpen,
haasten wij ons voort
zonder besef van situaties.

Honden rennen blaffend
achter fietsers aan
terwijl het weekend wordt ingeluid
met een nieuwe hoeveelheid bier.

 

Verkiezingen

 

Wordt de leegstand nu slechts tijdelijk met woorden gevuld

of zorgen vertrouwde kleuren voor een permanente verrijking

nu de breedste straat in zijn mineur is gehuld.

 

Winkels geopend in het kader van de komende verkiezingsstrijd ,

maar wonderlijk gesloten op tijden als de werkende niet werkt

en waar je als burger bij falen geen garantie krijgt .

 

Wordt er zoals gezegd werkelijk gestreden voor gezamenlijk belang

of zijn de speerpunten die ons worden toegeworpen

slechts ankers in het kader van hun eigen overwinningsdrang.

 

Is de unheimische stilte die heerst op koopavond een voorbode,

een afspiegeling van de niet te verwachten opkomst op 19 maart –

wanneer er niets te kiezen valt, is een keuze maken ook niet nodig .

 

Langs dichtgeslibde aderen waar strategisch borden zijn geplaatst

waarop beloftes sieren die wijzen op een mogelijkheid,

haast verkeer zich langzaam voort over de verloren boulevard.

 

Multiculturele cultuur

Vormt hier de mix van bevolking , samen een geheel?
Of blijven wij bewoners van ons eigen kleine private rijk,
slechts een blik werpend in cultuur, van zo gemengd Beverwijk.
Terwijl multiculturalisme binnen onze stad grenzen ligt.
Verscheidenheid van culturen eenheid vormt,
bezoekers zich laven aan diversiteit in oosters licht.

Als een karavaan van auto’s door de stad getrokken is,
zich pleistert op een oase van grijs en grauw beton.
Trekt een bonte stoet door het doolhof van occassions.
Terwijl vanuit de moskee, gebed richting mekka drijft,
de kerk open is en zijn klokken slaat, kijkt een scheef oog
naar de alcoholist, die toch ook de Multi cultuur verijkt.

Gaan we gedachteloos voorbij aan joods verleden,
waar ooit de synagoge stond, Spes Mea Deus.
Stroomt over de markt, Beverwijkse smeltkroes,
langs Vietnamese loempia’s en Hollands wafel met stroop.
Hangplek van ouderen, op boosters door de beverhof,
bewijs van algeheel cultuur verloop.

Maar wanklanken zullen altijd blijven klinken.
Zo ook bewoning van eigen kleine stukjes private rijk.
maar houd respect, voor ieders mening, ieders identiteit.
Laat de wig niet drijven, tussen stand, cultuur, gevoel of geloof,
Want Beverwijk biedt absoluut geen plaats,
aan een multiculturele kloof.

 

Zeestraat

Over een licht glooiend pad,
ren ik langs bladerloze bomen.
Omsloten door wit krakende schelpen
en blonde rook,
breekt mijn cadans, breken mijn dromen.
Als een buizerd met krachtige vleugelslag,
zijn vlucht zoekt door een doolhof
van brekende takken.

Over een licht glooiend pad,
ren ik langs krap gestalde huisjes.
Ingesloten tussen koeltorens en totemisme,
hun naam te kort gedaan
op dit herfst verdorde land.
Kunnen zij slechts dromen van zomerse hitte,
waar mensen hun vlucht zoeken,
in brekende golven.

Over een rood geëffend pad,
ren ik vertraagd achter snelheden aan.
Opgesloten tussen onbuigzame rails
en vloeibaar staal,
trok Bomans zuidenwind hier uit vandaan.
Uit dit met rasterwerk omringde stukje niemandsland,
zoek ik mijn vlucht tegen striemende regen,
onder het laatste viaduct .

Bijna thuis.

 

Vaarwel!

Het is gebeurd ,
het is gedaan .
Het gaat in al zijn grootheid neer,
geen ontkomen aan .

Wind verbreekt de stilte,
Op de verlaten galerij.
Afgesloten, gekleurde deuren,
jouw einde raakt nabij.

Hoever rijkte jou blik,
wat heb jij al die jaren aanschouwd.
Kabels slap in een donkere schacht,
raakte jij te oud ?

Een achtergelaten stoel
In de oneven lift.
Torende jij boven alles uit ,
ons vergezicht.

Grootte Slopers ,
sluipen langzaam naderbij.
Een barricade van vergane huisraad,
rekt nog slechts de tijd .

‘De kajuit ‘,
als mystieke 13de verdieping .
Uit tijden van Burgemeester Bruinsma,
Om ‘staalstad’ te overzien

Maar jij zult opnieuw herrijzen,
hoger dan voorheen, de wolken in.
Van onderaf zal ik aanschouwen ,
hoe jij gestaagd naar boven klimt .