Categorie archief: Literatuur & Poëzie

Fabrieksmuziek en fluitenkruid

Een tweede gedicht van Stadsdichter Isa van Klaveren,
met illustratie van Wies Tesselaar

Illustratie Wies Tesselaar

 

Fabrieksmuziek en fluitenkruid

Strijkt een gans neer
op het dak van de kerk
trekt haar snavel open
gaat schreeuwend te werk

De meeste jonge vogels
zingen zoet mee met de drietoon

De wijk ontwaakt
vult zich met kromgebogen fietsers
grommende motoren

Een voorzichtig zonlicht prikt
door de kiertjes van de straat

Gakkend vanaf de Goede Raad
verkondigt ze een nieuwe lente
een nieuw geluid
fabrieksmuziek en fluitenkruid

Eenentwintig madeliefjes
blauwe druif, vergeet-me-nietjes

 Donderslag vanuit het duin
‘t regent niet, maar wel grafiet

 

Isa van Klaveren
Stadsdichter Beverwijk 2019

Eerste gedicht van stadsdichter Isa van Klaveren

Eerste gedicht nieuwe stadsdichter

Als je jong bent heb je nog een leven voor je. Maar ook een leven
dat achter je ligt. Het een is gekleurd door verwachtingen,
het ander door herinneringen. Beide kunnen zoet zijn, maar soms
speelt ook de angst op. Voor wat was of wat gaat komen.
Onze nieuwe jonge stadsdichter Isa van Klaveren verwoordt deze
stemming wonderwel en vroeg Wies Tesselaar op haar beurt om
dit te verbeelden. Dat leidde tot deze bijzondere samenwerking:

Wies Tesselaar

 

Verder

In de stad werd mij
Mijn vorm ontnomen, mijn stem vervormd

Hoe groter de stad
Hoe meer afstand tot de ander

Hier, in de wijk
Word ik in de armen genomen
Wederopgebouwd

Waar het klein is
Wordt het sneller warm

Hier, in de wijk
Vind ik herinneringen
Die als woekerend onkruid
Door de straten zijn gevlochten
Daar, in de stad
Kon ik mijn wortels
Aan de straatstenen niet kwijt

 Maar toch

Ook boven Beverwijk kleurt de lucht wel eens donker
Ook hier giert de wind om de huizen

Ook hier lig je wakker
Ook hier wordt het nacht

Dus ik verschuil me in het oog van de storm
En ik luister naar het ritmisch slaan
Van de wind op mijn raam

Je moet verder
Je moet verder

 

Het lokale vertaalgala 2019

Wegens succes geprologeerd:

‘Praat Nederlands met me?!’

Iedereen heeft wel een favoriet liedje of songtekst waarvan
hij moeiteloos enkele regels kan meezingen. Populaire liedjes
sla je namelijk makkelijk op in je bewustzijn, vooral als je een
speciale periode in je leven meemaakt, als je superjong bent,
zwaar verliefd, opgewekt of tot tranen toe geroerd. De vraag is
wat er van overblijft als je je mooiste lied vertaalt.
Blijft de magie intact? Check it out.
Maak een vertaling van jouw favoriet en draag ‘m voor
tijdens de Vertaalwedstrijd, 21 februari, in café Camille.
De beste inzending krijgt op die avond ter plekke een
splinternieuwe muzikale vertolking.

Vorig jaar organiseerde de stichting Kunst & Cultuur Beverwijk
voor de eerste maal een vertaalwedstrijd. De inzendingen
stroomden binnen, de deelnemers waren niet te stuiten
en droegen de vertaling van hun favoriet humorvol en
hartstochtelijk voor, en het publiek lustte er wel pap van.
Wegens dat grote succes presenteren Jaap Tesselaar en
Fransje Boot opnieuw deze avond. Vandaar deze oproep:
Vertaal je favoriete lied in vloeiend of juist hotsend en botsend
Nederlands. Blijf dicht bij het origineel of ga met de tekst
aan de loop.
Voel je vrij, als de originele melodie maar intact blijft.

Iedere inzender krijgt de gelegenheid om op het podium zijn
vertaalde songtekst voor te dragen. Zingen mag eventueel ook.
De beste drie vertalingen worden door een vakkundige jury
beoordeeld op kwaliteit, ritme en uitvoerbaarheid. Deze drie
krijgen diezelfde avond ter plekke een vertolking van de tekst
met muziek bij monde van enkele regionale muzikanten.
Uiteindelijk beslist het publiek bij stemming wie van de drie
de winnaar is.

Meedoen/Aanmeldingen

Stuur je vertaling voor 15 februari op naar
info@kunstencultuurbeverwijk.nl of naar Jaap Tesselaar
jtz@xs4all.nl. Stuur ook de originele tekst mee en – let op –
een link naar Youtube of iets dergelijks. Want voordat je
je vertaling voordraagt, laten we eerst een kort deel
van het origineel horen.
Op de avond zelf draag je alleen je vertaling voor.

Het Lokale Vertaalgala, Camille op 21 februari,
aanvang 21.00 uur.

 

Foto: Bert Giebels
Vertaalgala 2018

 

 

 

Eerste gedicht van Isa van Klaveren, stadsdichter 2019

Voorgedragen door Isa op
de nieuwjaarsreceptie
van de gemeente Beverwijk

Zoals de slager zei

Een afgesloten Zonnebloemlaan
een opgebroken Groenelaan
maakt dat ik stil moet staan
nieuwe routes in moet slaan
om thuis te komen

Oude gebouwen maken
plaats voor
splinternieuwe huizen
achter de Plantage
wordt gruis al snel
tot minder grijs gemaakt
zelfs een ijkpunt als Oase
zal straks wijken voor
woningen
zoals de slager zei

Alles wat we ooit
in de stad herkenden
is afgebroken
of weggevaagd
Oranjebuurt, de Kloosterstraat
al maakt plaats
zo zei de slager

Toch wordt uit de brokken
steeds maar weer
een volwaardige wijk opgetrokken
zo aanschouwen we
keer op keer
een nieuw Beverwijk
met de ziel van eerst

 

Isa van Klaveren
Stadsdichter Beverwijk 2019

 

Honderdste stadsgedicht van Beverwijk

Het is niet zo snel goed

Men struikelt al voor de stoeptegel wipt

Er is hier nooit iets
of juist te veel
van het een of het ander

Te veel
lege winkels, nieuwe dingen, rommel
Maar er is nooit te weinig om over te praten

Een Wijker heeft gesprekstof
zijn stad op de tong
vlak naast daar waar het hart ligt

Het is het wel, maar vooral het wee

Het onoverkomelijke leed
onder de rook
van de Tata zo in de nacht
Beverwijk in al zijn pracht
hoe onverwacht dan ook

Maar het is altijd die tegel die wipt.

 

Bovenstaand gedicht, het honderdste en tevens laatste gedicht
van Janneke Methorst, stadsdichter van 2018, is door haar
voorgelezen aan het begin van de raadsvergadering op
20 december 2018. Daarna overhandigde zij haar prachtig ingelijste gedicht aan burgemeester Martijn Smit.

Isa van Klaveren is Stadsdichter 2019 !

In een bomvol café Camille is 13 december de 24-jarige
Isa van Klaveren gekozen tot stadsdichter  van het jaar 2019
van de gemeente Beverwijk .

Liefst achttien dichters, variërend in de leeftijd van zeventien
tot tachtig, namen deel aan de wedstrijd.
De achttien voordrachten werden aangekleed door geprojecteerde illustraties van de hand van Wies Tesselaar.
Het was de zeventiende keer sinds 2002 dat Beverwijk
een stadsdichter benoemde. Oude vertrouwde maar ook
talloze nieuwe gezichten leverden hun gedichten in,
die eerder door een vakkundige jury waren gelezen
en beoordeeld.

De uitverkiezing  van Isa van Klaveren verliep niet zonder
slag of stoot. Tot op het allerlaatste moment speelden
nog twee dichters mee voor de titel, maar de voordracht
en de toegankelijkheid van de gedichten gaven uiteindelijk
bij het grootste deel van de jury de doorslag .
Hoewel de uitslag dus niet unaniem was, kon iedereen zich
uiteindelijk vinden in  de uitverkiezing van Isa van Klaveren.

De bekendmaking door wethouder Brigitte van de Berg
werd dan ook met luid gejuich ontvangen.

Drie gedichten van Isa:

Waar ik nu woon
Aan het einde van de middag
Als de zon allang over mijn balkon
Is gegleden
Geven de dakpannen aan de overkant licht
De bovenkant van de kerk in lichterlaaie
De lucht knalblauw
De bomen zo groen als maar kan
Maar dan
Hoor ik het krijsen van de kerkklok
Dertien slagen op het half
En ik wil mijn raam opengooien
Om verontwaardigd te gillen:
‘Als je het doet, doe het dan goed!’
Maar mijn raam blijft dicht
En ik blijf waar ik zit
Mijn stukje Beverwijk glundert
In het namiddaglicht

M’n Eigen
Hoewel ik gecharmeerd ben van
Grote pleinen en knusse straatjes
Hou ik zoveel meer van
Kapotte kerken met scheve ramen
Vooral als onze vriend aan de duinen
Weer eens collectief stof doet opwaaien
Nog meer als ik stiekem moet huilen
Van de kerk in lichterlaaie
(In het middaguur, om een uur of vijf
Als de zon weer zachtjes mijn straat uitglijdt)

Hoewel ik gek ben op verdwaalde grachten
De beek is wat ik blijf volgen
Onverstoord stap ik door m’n stad, zo prachtig
Mijn neus richting de golven
En als ik dan uitgewandeld ben
En flink naar bier behoeftig
Loop ik snel voorbij terras
Kies ik toch voor knusse kroeg

En hoewel ik hier over een aantal jaar
Misschien niet eens meer zal verblijven:
Ik ben geïntrigeerd door de ander
Maar verknocht aan m’n eigen

Oma
Hee oma, moet je horen
Telkens als ik naar je foto kijk
zie ik je zittend in de achtertuin
sigaretjes roken in een tuinstoel
van wit plastic

Ik zie je struinen door het
knalgroene gras in je zonovergoten
voortuin op de Munnikenweide
Ik zie je zwaaien in zwart wit
vanuit je hoekhuis op de Raep

Jouw straten zijn hun glans verloren
sinds je uit Beverwijk bent vertrokken
of eerder, bent weg geplukt
Sinds je weg bent hebben ze de Bree
op de schop gedaan en ik kan je vertellen
dat de markt niet meer is wat het ooit was

De auto’s rijden de andere kant op
en het Stationsplein staat vol in de lak
zelfs de Groenelaan is van haar groen ontdaan!
Het is hier nog steeds lelijk hoor, oma
dus je kan met diezelfde tevreden glimlach
naar me blijven staren vanuit je goudgekleurde lijst

Er is veel veranderd
maar het is vooral anders zonder jou

Isa van Klaveren
Stadsdichter Beverwijk 2019

Expositie van Heleen Vink en de stadsdichters bij ISOO

‘Heleen Vink en de stadsdichters’

Afgelopen najaar heeft Heleen Vink alle Beverwijkse stadsdichters
geportretteerd voor een gedichtenserie in
het Noordhollands Dagblad en de IJmuider Courant.
De serie ontstond door een samenwerking tussen de kranten
en stichting Kunst en Cultuur Beverwijk, ter gelegenheid van
de lancering van de dichtbundel ‘Vol van Vurig Ideaal’.
Daarin geven de stadsdichters hedendaags commentaar
op oude verzen uit de personeelsbladen van Hoogovens.
Tijdens de opening op 8 december jl. las de stadsdichter
Janneke Methorst het 100e stadsgedicht voor.

De expositie is nog komende zaterdag 22 december
tussen 12.00 en 16.00 uur te bezoeken.

Foto: Heleen Vink
Arjan Slotman

 

Nieuw gedicht van Stadsdichter Janneke Methorst

Of je nu langs de Aagtendijk, de kinderboerderij of welk grasland
dan ook fietst of loopt, iedere Beverwijker kent ze: 

de schapen van Marleen de Bie.
Ze inspireerden onze stadsdichter Janneke Methorst
tot het volgende gedicht.

Grasmaaier

De grasmaaier op vier poten wandelt kalm de heuvel op
met witte krullen ongeacht zon of regen
altijd keurig  en permanent.
Het gras is groener bij de buren,
dus gaan zij daar dan verder grazen
en waar gazonnetjes te min zijn en de border echt te net
blijken de kanten en de wallen prima dienst te doen als eettafel.

Rond de Baak zag ik ze wandelen,
tussen kinderboerderij en speeltoestel.
Achter hun eigen muren
ogenschijnlijk onverstoorbaar,
stapje, hapje, stapje, hapje, stapje verder.

De zwart omrande ogen,
keurig aangebracht en waterproof, schrikken enkel
van wat luide stemmen
en een te enthousiaste viervoeter, die vergat te kloppen
en zo maar binnen stormde.

Tussen de nette dames in het gras
dartelt opgewekt jong leven.
Onvaste pootjes zoeken grip
waar moeders en oma’s zich al haast
ervaren bergbeklimmers durven noemen,
op de heuveltjes en in de kuilen
gelijk een mensenleven.

Zij houden de omgeving kort
als zij maar de ruimte hebben.
Welsh Hill Speckled Face schapen.
Grasmaaiers op vier voeten,
maar wel mooier dan zo’n stok met messen.

Janneke Methorst
Stadsdichter Beverwijk 2018

Schapen Beverwijk foto Heleen Vink

Foto: Heleen Vink

Hans Tentije geëerd met gedichtenbundel

Hans Tentije wordt geëerd met bundel
‘Wat herinneringen willen’

De dichter Hans Tentije, oud-Wijk aan Zeeër, was gisteren
even terug in Beverwijk. Op villa Beeckzangh werd hem
de bundel ‘Wat herinneringen willen’ overhandigd.
De uitgave bevat vijftien eerder gepubliceerde gedichten van hem, die specifiek over deze streek gaan. Zo komt het Paasduin erin voor, maar ook de duinen, het strand en ‘Beeckzang’ het gedicht dat Tentije in 2008 schreef voor Beek als Bron.

Een passender locatie voor de bijeenkomst als deze villa
was moeilijk denkbaar. De Scheijbeeck stroomt er pal langs
en op deze plek gingen twee illustere dichters Tentije voor.
Vondel dichtte op huize Scheijbeeck zijn Beeckzangh en zong de lof op de dochter van zijn gastheer, de rijke Amsterdammer Baeck. Tweehonderd jaar later logeerde Gorter op villa Beeckzang en schreef daar de eerste regels van zijn ‘Mei’.

Maar belangrijker dan deze, al dan niet toevallige, overeenkomsten is dat Tentije zijn geboortestreek zo trefzeker en melancholiek weet te vangen. Jaap Tesselaar, die de dichter toesprak, roemde zijn zorgvuldige en liefdevolle blik.
Daarna overhandigde de burgemeester van Beverwijk, Martijn Smit, de nieuwe bundel aan de dichter. Als afsluiting bracht
muzikant David van Aalderen uit Wijk aan Zee voor
het publiek van toegestroomde poëzieliefhebbers
zijn eigen versie van de Beeckzang.

‘Wat herinneringen willen’ is een gezamenlijk initiatief van
de Stichting Kunst & Cultuur Beverwijk en de gemeente Beverwijk. De bundel wordt gebruikt als relatiegeschenk voor de gemeente.

foto Jeanette Abma Hans Tentije

Foto: Jeannette Abma

Gedichtendag 25 januari 2018

Dit jaar stond De Gedichtendag in het teken van vertalingen van liedjes naar het Nederlands.

De winnende tekst is van Isa van Klaveren:
Ik heb een vertaling gemaakt van ‘Love Is All’ van
The Tallest Man on Earth.
Hieronder volgt mijn gedicht.

https://www.youtube.com/watch?v=_BsZt_3MifU
https://www.youtube.com/watch?v=ltV7dNxuYeY&list=RDltV7dNxuYeY&index=1

 Liefde is Alles

En ik loop over het water
zoveel makkelijker dan land
Het kwaad dat vult mijn zakken
en mijn hart ligt in mijn hand

En ik gooi het in de stroming
waar ik standvastig op rust
Liefde is alles, dat heb ik gehoord
maar ik maak alles stuk

Maar ik zal herrijzen
uit de kluwen van mijn hoofd
Daar gaan m’n tranen
En als altijd
vallen ze groots

Als een kogel zou ik vallen
van de hemel naar de grond
De toekomst werd ons schild
want mijn angst heb jij verstomd

Mijn woning leek van spinnen rag
het donker was mijn thuis
Maar sinds dat jij me raakte
ben ik naar het licht verhuisd

Dus ik zal herrijzen
uit de kluwen van mijn hoofd
Daar gaan m’n tranen
En als altijd
vallen ze groots

En ik loop over het water
zoveel makkelijker dan land
Het kwaad dat vult mijn zakken
maar jouw kracht ligt in mijn hand

En ik gooi het in de stroming
waar ik standvastig op rust
Liefde is alles, dat heb ik gehoord
maar ik maak alles stuk

Maar ik zal herrijzen
uit de kluwen van mijn hoofd
Daar gaan m’n tranen
En als altijd
vallen ze groots

 Vertaling: Isa van Klaveren

 

The Tallest Man On Earth Lyrics
“Love Is All”

Well I walk upon the river
like it’s easier than land
Evil’s in my pocket
and your will is in my hand
Oh, your will is in my hand

And I’ll throw it in the current
that I stand upon so still
Love is all, from what I’ve heard,
but my heart’s learned to kill

Oh, mine has learned to kill
Oh, I said I could rise
From the harness of our goals
Here come the tears
But like always,
I let them go
Just let them go

And now spikes will keep on falling
from the heavens to the floor
The future was our skin and now
we don’t dream anymore
No, we don’t dream anymore

Like a house made from spider webs
and the clouds rolling in
I bet this mighty river’s both
my savior and my sin
Oh, my savior and my sin

Oh, I said I could rise
From the harness of our goals
Here come the tears
But like always, I let them go
Just let them go

Well I walk upon the river
like it’s easier than land
Evil’s in my pocket
and your strength is in my hand
Your strength is in my hand

And I’ll throw you in the current
that I stand upon so still
Love is all, from what I’ve heard,
but my heart’s learned to kill
Oh, mine has learned to kill

Oh, I said I could rise
From the harness of our goals
Here come the tears
But like always, I let them go
Just let them go