Of je nu langs de Aagtendijk, de kinderboerderij of welk grasland
dan ook fietst of loopt, iedere Beverwijker kent ze: 
de schapen van Marleen de Bie.
Ze inspireerden onze stadsdichter Janneke Methorst
tot het volgende gedicht.

Grasmaaier

De grasmaaier op vier poten wandelt kalm de heuvel op
met witte krullen ongeacht zon of regen
altijd keurig  en permanent.
Het gras is groener bij de buren,
dus gaan zij daar dan verder grazen
en waar gazonnetjes te min zijn en de border echt te net
blijken de kanten en de wallen prima dienst te doen als eettafel.

Rond de Baak zag ik ze wandelen,
tussen kinderboerderij en speeltoestel.
Achter hun eigen muren
ogenschijnlijk onverstoorbaar,
stapje, hapje, stapje, hapje, stapje verder.

De zwart omrande ogen,
keurig aangebracht en waterproof, schrikken enkel
van wat luide stemmen
en een te enthousiaste viervoeter, die vergat te kloppen
en zo maar binnen stormde.

Tussen de nette dames in het gras
dartelt opgewekt jong leven.
Onvaste pootjes zoeken grip
waar moeders en oma’s zich al haast
ervaren bergbeklimmers durven noemen,
op de heuveltjes en in de kuilen
gelijk een mensenleven.

Zij houden de omgeving kort
als zij maar de ruimte hebben.
Welsh Hill Speckled Face schapen.
Grasmaaiers op vier voeten,
maar wel mooier dan zo’n stok met messen.

Janneke Methorst
Stadsdichter Beverwijk 2018

Foto: Heleen Vink