1e gedicht
Oranje
neergehaald
vorst aan de grond
Beatrixstraat
Een ingeburgerd begrip
raakt zijn status kwijt
en wordt gebombardeerd
tot nieuwbouwwijk
Met prachtige
nieuwe Oranje-namen
zoals Amalialaan
Mabel-wist-van-nixstraat
en de E.R. van Z-hangjongerenplek
Beatrix, hofleverancier
van familieschandalen
schenkt Beverwijk
al haar familienamen
Een hoffelijk gebaar
de Oranjebuurt
kan opgelucht ademhalen
voltooid verleden tijd
Een kleurrijke nieuwbouwwijk
hartje centrum
te Beverwijk
Akerendam
Zomaar
een zondagmiddag
het clair-obscur
tintelt tijdloos
door de aloude bomen
Akerendam
alleen toegankelijk voor vogels
een beeldhouwer daargelaten
een klein stukje hemel
op aarde
Alwaar
de hekken open breken
en vreemde eenden
de passie preken
en nu niet alleen
voor welgestelde oude vrijsters
Dit is een beeldenstorm
en elke Wijker is welkom
om even te ruiken
aan dit stukje paradijs
dat Beverwijk rijk is
Akerendam
Sonnevanck
Openbaar lokaal
voor muzikanten,
kunstenaars,
denkers, doeners
en Kisjes
Een grand piano
voor jong en oud
de daghap voor
miljonairs met natte honden
en andere armoedzaaiers
Geen spiegelwand
geen tafelkleed
geen schoon toilet
geen ster
aan het firmament
Door eigen charme
ten onder gegaan
als een vallende ster
bij heldere hemel
de huiskamer van Wijk aan Zee
De zee geeft
de zee neemt
Sonnevanck
Theo W te B
Beverwijk
buitengewoon
in nuchterheid
onze burg is zichzelf niet meester
hij wil een groter ambtsketen
Aardbeiengrond
verruilen voor beter
Theo W is bang
voor een te kort aan stemmen
niet schizofreen, hij wil carrière
Sollicitatieprocedure
geheimhoudingsplicht
vertrouwenscommissie
informatielek
Westland of Delft
De paden op
de lanen in
Deelder wees op je hoede
voor je het weet
duikt Theo W het nachtleven in
en dat alles
door een wetswijziging
Theo W, wat maak je me nou
we beginnen net
aan je te wennen
(Uit het hart) Wij hebben alles
Dockside
Koek, JP en Bison
Jansen en Van der Schoor
Scheijwijck
de Bree
en een diner aan zee
een binnenduinrand
en een Westerhout
dat blijft
een lokale
radiozender
Beverwijk
mister Raetz
poortwachter over ons
cultureel- en literairerfgoed
met zoveel karakter
komt het uiterlijk
op de tweede plaats
de schoonheid van Beverwijk
kan je niet zien
die moet je voelen
Onder de Wijkertoren
Betoverend
haar ingetogen blik
Camille Claudel
een poster zwart wit
tijd zegt mij niets
Een stille liefde
bijna poëtisch
de boerderij van Vessies
een explosie
van cultureel geweld
Boerderij is café geworden
gedreven door een wijf
met een drive van hier tot Tokio
die Beverwijk steeds weer
weet te ontroeren
Melkkoeien loeien sluitingstijd
het getapte wijf
lacht haar schorre lach
en schreeuwt hoogste tijd
allemaal opgerot
Onder de Wijkertoren
tijd zegt mij niets
de boerderij, Camille
er moet gedronken worden