Het is niet zo snel goed

Men struikelt al voor de stoeptegel wipt

Er is hier nooit iets
of juist te veel
van het een of het ander

Te veel
lege winkels, nieuwe dingen, rommel
Maar er is nooit te weinig om over te praten

Een Wijker heeft gesprekstof
zijn stad op de tong
vlak naast daar waar het hart ligt

Het is het wel, maar vooral het wee

Het onoverkomelijke leed
onder de rook
van de Tata zo in de nacht
Beverwijk in al zijn pracht
hoe onverwacht dan ook

Maar het is altijd die tegel die wipt.

Bovenstaand gedicht, het honderdste en tevens laatste gedicht
van Janneke Methorst, stadsdichter van 2018, is door haar
voorgelezen aan het begin van de raadsvergadering op
20 december 2018. Daarna overhandigde zij haar prachtig ingelijste gedicht aan burgemeester Martijn Smit.