Bovenste besten,

Wekenlang was ik bijgelovig. Nooit geweest, nu wel. Geluksbroek aan, het goeie
lepeltje in de koffie, zonder vallen over het bruggetje lopen in Westerhout –
dàn zou het misschien allemaal goed komen. Dan zou Beek als Bron leuk worden,
goed en misschien zelfs ook nog wel geweldig.
Voor de uitvoering van Beek als Bron had ons driemanschap – Jaap Velserboer,
producent Ronald Tebra en ikzelf – héél veel hulp nodig. De plannen groeiden
alsmaar, en gelijk evenredig de vraag om vele medewerkers. Dat is helemaal goed
gegaan. Méér dan dat. Maar ik ga hier geen namen noemen – van Guido, Michiel of
José bijvoorbeeld – want dan zouden we de rest tekort doen.
Als ik van tevoren had geweten hoeveel goeie mensen mee wilden doen, was ik
misschien niet zo bijgelovig en zenuwachtig geweest. Nou ja, of in ieder geval,
ietsje minder.
Wat een geluk hebben we met jullie gehad.
Een van de moeilijkste dingen in dit leven vind ik altijd mensen om een gunst
vragen en de afgelopen weken heb ik niet anders gedaan. En iedereen zei gewoon
‘ja!’ Bekenden, halve bekenden, wildvreemden, familie, vrienden, vrienden van
vrienden, buren, zelfs mensen die ik in geen jaren had gezien.
Iedereen hielp. De dagen eraan voorafgaand, tijdens Beek als Bron en tot en met
het allerlaatste moment bij het afbouwen. De vrijdagploeg werkte de hele dag in
de regen. En de mensen van zaterdagochtend ook.
Iedereen heeft gepost, gewaakt, bezoekers hartelijk verwelkomd, gesjouwd,
afgebouwd, én is ook nog vrolijk geweest en heeft de boel moreel ondersteund.
De cateringploeg in de tent – die zo goed voor iedereen zorgde – was iedere
keer een warm bad als je binnenkwam. Het was echt geweldig. Zucht.

Dank jullie wel!!
Ik geniet enorm na. Ben brak, maar énorm tevreden.
Truus Zonneveld