Nick Kolder is onze nieuwe Stadsdichter 2020

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                                              foto: Bert Giebels

Op 12 december 2019 werd Nick Kolder benoemd tot
Stadsdichter van Beverwijk 2020.
De wedstrijd werd dit jaar voor de negentiende keer georganiseerd.
Op de foto wethouder Brigitte van den Berg die winnaar Nick Kolder
feliciteert.
Tijdens de nieuwjaarsreceptie van de
gemeente Beverwijk (6 januari) gaat Nick Kolder van start.

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                                              foto: Bert Giebels

Juryberaad Stadsdichtersverkiezngen Beverwijk.
Op de rug gezien wethouder Brigitte van den Berg.

Hieronder de gedichten waarmee Nick de wedstrijd besliste:

Blijven in Beverwijk, gedramatiseerd

De keuze kwam voor iedereen van de oude groep.
Weg uit de whizzle, de beverbronx, de kroeg,
Je geld en je leven en je studie en beroep.
De een had een plan, de ander was te vroeg.

Sommigen zopen, sommigen schenen,
Sommigen werkten, sommigen niet.
Sommigen zweren, sommigen menen,
Sommigen bleven, zoals je nu ziet.

Was het Beverwijk, was het een reden,
Verlangen, luiheid, vrienden van het toen.
Jong vastgeroest in beklemmende zeden,
Het gebulder en gestoei, de gebroederlijke zoen.

Ik ben gebleven voor je vrienden
en had het niet anders kunnen doen.
Nu zie ik ze nog amper
en heb ik ook nog eens geen poen .

Ik mis je tijd

Ik mis je.

Aan de Olieslagerslaan
Lag ik babybloot te kraaien
Ik kon net amper staan
Of daar begon het lange zwaaien

Ik mis je.

De Hopmanstraat een kleine flat
En het oude huis op ogenblik
Wortelen want ik was er net
Kort genoeg voor een nieuwe wrik

Ik mis je.

Terug van weg de Berghuisstraat
Met achter wachten naast de dood
Tien jaar later om de hoek bestaat
Een oudere versie, wederom verpoot

Ik mis je.

De Büllerlaan, de grote waas
Naakt en wild en dom en mooi
Nog steeds niks door, de grote dwaas
Huppelend en gillend, van de tijd de kleine prooi

Ik mis je.

Aan de Galgenweg kon ik blijven
Liefde en liefde, ik kon het leren houden
Vervloekt mettertijd begon ik weer te drijven
Onderweg van de galg naar, maar zouden

De tijden mij missen

De van Tijenstraat is al over geschreven –
Ik wou dat ik overal was vergeven
Ik wou dat ik de aarde zo hard kon laten beven
Dat alles netjes op z’n plek was gebleven
Dat ik nu niet boven m’n woorden stond ontheven

Artikel van Gwendelyn Luijk in het NHD van 31-12-2019
Om de tekst beter te kunnen lezen: klik 1 of 2 x met de linkermuisknop