Janneke Methorst is uitgeroepen tot Stadsdichter 2018.

Oh de Breestraat

 Waar ik mijn hakken in het zand zet,

niet om weerzin of weerstand,

maar omdat mijn schoenen van de rijplaten gleden,

terwijl ik uitweek voor een fietser,

voetganger, booster, kinderwagen.

Omdat ik van huis naar de Beverhof wilde

of andersom.

Waar een tijdlang elke onschuldige,

kortdurende, flirt met een willekeurige bouwvakker

een langslepende relatie werd, omdat ik toch nog

van het Kruidvat naar de Intertoys moest.

En daarna eigenlijk nog naar de Hennes en de Etos,

me langs  hekken wurmend

zonder doorgang.

Heen en weer en heen, weer weer.

Licht ongemakkelijk oogcontact ontwijkend,

om zodoende wederom een rijplaat wel te missen.

 

Het is de Breestraat die als puber,

met een niet te missen snor,

die zonder opzet groeit

tussen neus en lippen door,

probeert de aandacht te trekken

van het meisje met die iets te korte rok

Het is nog niets,

nog niet klaar,

werk in uitvoering.

Zelfs als je niet houdt van een snor

kun je leren houden van een baard

 

Bedenk je dat de liefde van je leven

misschien die korte rokken niet meer draagt,

maar wel steeds mooier wordt.

Alle dichters zonden drie gedichten in,
waarvan één over de nieuwe Breestraat.

Tekening: Wies Tesselaar