Eerste gedicht nieuwe stadsdichter

Als je jong bent heb je nog een leven voor je. Maar ook een leven
dat achter je ligt. Het een is gekleurd door verwachtingen,
het ander door herinneringen. Beide kunnen zoet zijn, maar soms
speelt ook de angst op. Voor wat was of wat gaat komen.
Onze nieuwe jonge stadsdichter Isa van Klaveren verwoordt deze
stemming wonderwel en vroeg Wies Tesselaar op haar beurt om
dit te verbeelden. Dat leidde tot deze bijzondere samenwerking:

Verder

In de stad werd mij
Mijn vorm ontnomen, mijn stem vervormd

Hoe groter de stad
Hoe meer afstand tot de ander

Hier, in de wijk
Word ik in de armen genomen
Wederopgebouwd

Waar het klein is
Wordt het sneller warm

Hier, in de wijk
Vind ik herinneringen
Die als woekerend onkruid
Door de straten zijn gevlochten
Daar, in de stad
Kon ik mijn wortels
Aan de straatstenen niet kwijt

 Maar toch

Ook boven Beverwijk kleurt de lucht wel eens donker
Ook hier giert de wind om de huizen

Ook hier lig je wakker
Ook hier wordt het nacht

Dus ik verschuil me in het oog van de storm
En ik luister naar het ritmisch slaan
Van de wind op mijn raam

Je moet verder
Je moet verder