ik zie een moeder verdwijnen

en kijk naar je afdruk in de stoel

het zijn verborgen geheimen

die spelen met de groeven in je stem

je lach verwondert mij

zo misplaatst, zonder gevoel

 

je vertelt over frans hoe klein hij was

12 of 13, eerste klas

een laatste groet onder aan de trap

je haren glinsteren in

ongeremde verwarring

je handen vertellen

nooit meer stil te zijn

in de koelkast versmelten etensresten

zich met de geur van oude wijn

 

je vertelt over frans hoe klein hij was

12 of 13, eerste klas

een laatste groet onder aan de trap

sleetse fotoboeken met

leeggelopen herinneringen

uitgehold door de monsters in je brein

maken plaats voor

vreemde fantasieën

die zich verankeren in je zijn

en je vertelt over frans hoe klein hij was

12 of 13, eerste klas

een laatste groet onder aan de trap

de klok vertraagt haar verlichte pas

minuten dwarrelen ongrijpbaar

op de golven van je gedachten

ongewild lijk je te buigen

voor de leegte van het wachten

 

maar

zonder mededogen

vertellen je ogen

over frans, hoe klein hij was

toen je hem voor het laatst zag

zo misplaatst boven aan de trap

 

anna bongers