Ik voel jou nog steeds in al mijn ledematen.
Als ik praat, dan hoor ik altijd iets van jou.
Waarom denk ik steeds wat jij ervan zou vinden,
of wat jij in dit geval eens zeggen zou ?
Ik wil wel verder met mijn leven,
met nog zoveel moois om mij heen.
Er zijn van die momenten waar ik op drijf.
Maar vaak lijkt het ook zinloos
en voel ik me alleen,
heeft mijn zijn niet veel meer om het lijf.
En wie weet van die strijd in mij
en kan begrijpen wat ik bedoel.
Van buiten lijk ik kalm, een sterke vrouw.
Mensen van dichtbij denken te
weten wat ik voel,
maar voelen vooral hun eigen pijn om jou.
Jij bent nu slechts herinnering,
een die ik koester, die blijf ik trouw.
En veeg de wrange tranen van een kinderwang,
neem hun handen in de mijne
en voel weer een deel van jou.
Als een deel van mij waar ik zo naar verlang.
Ik voel jou nog steeds in al mijn ledematen.
Als ik praat, dan hoor ik altijd iets van jou.
Waarom denk ik steeds wat jij ervan zou vinden,
of wat jij in dit geval eens zeggen zou ?
